جداسازی و شناسایی باکتری مهارکننده ی رشد قارچ های پاتوژن از اصفهان با استفاده از روش مولکولی

زمینه و هدف: گونه های باسیلوس منبعی از متابولیت های ضد قارچی با توان مهار عفونت های قارچی هستند. هدف از این مطالعه، جداسازی و شناسایی باکتری مهارکننده ی رشد قارچ های پاتوژن از اصفهان با استفاده از روش مولکولی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 150 نمونه (خاک، هوا و سطوح) از شهر اصفهان تهیه و تأثیر مهاری باکتری های رشد یافته بر روی محیط کشت نوترینت آگار بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس بررسی شد. بررسی کیفی مهار رشد قارچ با روش نشاکاری و جهت بررسی کمی مهار رشد قارچ ها تلقیح سوسپانسیون قارچی حاوی 104 اسپور بر میکرولیتر به صورت کشت خطی در فواصل 5/0، 1، 5/1، 2، 5/2 و 3 سانتی متری از مرکز (محل تلقیح سوسپانسیون 5/0 مک فارلند باکتری ها) انجام شد. نمونه ها در دمای 30 درجه سانتی گراد به مدت 96 ساعت نگهداری و شناسایی باکتری مهاری با تست های بیوشیمیایی و روش مولکولی انجام گرفت. یافته ها: تأثیر مهاری باکتری ها بر رشد قارچ های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس فلاووس و موکور هیمالیس در فواصل 5/0 تا 3 سانتی متر مشاهده شد. بر اساس نتایج تست های بیوشیمیایی و روش کلنی- PCR، باکتری با بیشترین اثر مهاری نسبت به قارچ های مذکور باسیلوس آتروفئوس سویه ی HNSQJYH170 شناسایی شد. نتیجه گیری: باسیلوس آتروفئوس سویه ی HNSQJYH170 بومی اصفهان قابل استفاده برای تولید آنتی بیوتیک و مصارف کنترل بیولوژیک است.